Ο προβληματισμός και τα κέρδη

Κυριακή, 28 Αυγούστου 2016 - 11:12

Ο κόσμος, πολύς ή λίγος, δικαιούται να έχει άποψη. Κι είναι σεβαστή. Κι εγώ δικαιούμαι να έχω άποψη. Η γνώμη μου, λοιπόν, είναι ότι η πρόκριση στους ομίλους του Europa League ήταν πάρα πολύ σημαντική για τον Ολυμπιακό.

Πάντα κατά τη γνώμη μου, λογικά η ομάδα είχε πολλές δυσκολίες, αν το δούμε ποδοσφαιρικά και όχι οπαδικά. Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε έναν αντίπαλο από καλύτερο πρωτάθλημα (το πορτογαλικό, Νο 5 στην UEFA), ναι μεν όχι σούπερ, αλλά σοβαρό και δυνατό. Που έχει ίδιο προπονητή και ίδιους παίκτες με πέρσι και που είχε συν δύο επίσημα παιχνίδια στα πόδια του, ενώ ο Ολυμπιακός μέσα στο καλοκαίρι είχε τρεις προπονητές, πριν και μετά από κάθε παιχνίδι του άλλαζε παίκτες και δεν είχε παίξει κανένα παιχνίδι πρωταθλήματος.

Εμείς μπορεί να λέμε ποια Αρούκα, αλλά η Αρούκα στο περασμένο πορτογαλικό πρωτάθλημα κέρδισε εντός έδρας την Μπενφίκα και εκτός έδρας την Πόρτο. Και είχε πολύ καλύτερη ψυχολογία από τον Ολυμπιακό, αφού ως πρωτάρα στην Ευρώπη είχε αποκλείσει στον προηγούμενο γύρο ομάδα της Ολλανδίας (Χέρακλες), ενώ ο Ολυμπιακός προερχόταν από το σοκ του αποκλεισμού από τη Χάποελ Μπερ Σεβά.

Δεν λέει κανείς ότι έπαιξε καλά ο Ολυμπιακός προχθές. Πρώτος βγήκε και το είπε ο προπονητής του. Αλλά ακόμη κι έτσι πέρασε τη Νο 5 ομάδα στο πορτογαλικό πρωτάθλημα, πίσω από Μπενφίκα, Σπόρτινγκ, Πόρτο, Μπράγκα. Και την πέρασε έστω πολύ δύσκολα, αλλά με δύο νίκες. Οπως είχε αποκλειστεί ο Ολυμπιακός πολύ δύσκολα, αλλά με δύο ήττες και στην παράταση από την Αντερλεχτ πριν μόλις λίγους μήνες. Του χρωστούσε του Ολυμπιακού η μπάλα αυτή την πρόκριση, που ήρθε έτσι ακριβώς όπως την είχε χάσει τέλη Φλεβάρη: στην παράταση και μέσα στο Καραϊσκάκη.

Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν θα… κλάψω επειδή ο Ολυμπιακός προκρίθηκε. Θα στενοχωρηθώ πολύ και θα προβληματιστώ επειδή η ομάδα έχει προβλήματα και δεν είναι στα καλά της. Αλλά ασφαλώς και χαίρομαι πολύ που θα συνεχίσει στην Ευρώπη και θα παίξει σε όμιλο για 6η σερί σεζόν, έστω αυτή τη φορά, πρώτη του, στο Europa League. Αρα, τουλάχιστον μέχρι αρχές Δεκέμβρη η ομάδα θα είναι στην Ευρώπη. Κι αν γίνει πάλι… νορμάλ Ολυμπιακός, μπορεί να έχει κι άλλες φιλοδοξίες στη διοργάνωση.

Θα ήταν δικαιολογίες, αν…

Και χαίρομαι και πολύ που ο Ολυμπιακός έστω μέσα από θρίλερ έσπασε την κατάρα που είχε τα τελευταία χρόνια να μένει έξω στα νοκ άουτ ευρωπαϊκά παιχνίδια! Και μακάρι αυτή η πρόκριση να γίνει η βάση, ώστε να κάνει μία νέα αρχή ο σύλλογος σε αυτό το κομμάτι. Διότι ένας βασικός λόγος που η ομάδα είχε προχθές τέτοια πίεση, παρότι είχε το υπέρ της 1-0 του πρώτου αγώνα, ήταν ακριβώς κι αυτό, ότι δηλαδή προερχόταν από τόσους αποκλεισμούς, από μεγαλύτερες (Γιουνάιτεντ, Αντερλεχτ) ή μικρότερες ομάδες (Χάποελ, Λεβάντε, Ντνίπρο, Μέταλιστ).

Το δε 1-0 βεβαίως και έδινε πλεονέκτημα στον Ολυμπιακό, με τη διαφορά ότι ήταν και πονηρό σκορ, υπό την έννοια ότι είτε ήσουν στο 0-0 είτε κέρδιζες 1-0, ένα γκολ να έτρωγες, θα είχες μετά πρόβλημα. Ετσι, η Αρούκα ήταν συνεχώς μέσα στην πρόκριση παρά το εις βάρος της αποτέλεσμα, αφού δεν «άνοιγε» το παιχνίδι της και ήταν πάντα «κλειστό» το αποτέλεσμα, δηλαδή μεταξύ ισοπαλίας και ενός γκολ. Μία σωστή τακτική, στην οποία δεν βρίσκεις εύκολα αντίδοτο, ειδικά αν είσαι τόσο αδούλευτη ομάδα όσο ο φετινός Ολυμπιακός, που εκτός των άλλων σε κάθε β’ ημίχρονό του όλο και κατεβάζει ταχύτητες.

Και όλα αυτά δεν έχουν να κάνουν με δικαιολογίες -απεικόνιση της πραγματικότητας είναι κι αν θέλουμε την αποδεχόμαστε. Θα μπορούσαν να εκληφθούν ως δικαιολογίες εάν στον Ολυμπιακό δεν είχαν αποφασίσει να τα αλλάξουν όλα -που για εμένα πάντα κι αυτό είναι μεγάλο ρίσκο και δεν χρειάζεται. Ομως, στον σύλλογο αναγνωρίζουν το πρόβλημα της ομάδας και γι’ αυτό αλλάζουν και τόσους πολλούς παίκτες… Εγιναν λάθη, υπάρχει η παραδοχή τους και εξ ου κι οι τόσες κινήσεις: αλλαγές προπονητών, διευθυντών και τόσων παικτών.

Τα τέσσερα κέρδη

Επειδή δε τα προβλήματα της ομάδας όλοι τα ξέρουμε, ας δούμε και τα θετικά που προέκυψαν. Γιατί υπήρχαν και τέτοια από τους αγώνες με την Αρούκα, με κορυφαίο φυσικά την πρόκριση.
• Ο Καπίνο π.χ. έδειξε ότι μπορεί μια χαρά να αντικαταστήσει τον υποτιθέμενο αναντικατάστατο Ρομπέρτο. Είχε πολλές επεμβάσεις και ενέπνευσε εμπιστοσύνη.
• Οι πιτσιρικάδες πιστοποίησαν όσα βλέπαμε στα φιλικά: ότι και ο Ρέτσος, και ο Μανθάτης, και ο Ανδρούτσος μπορούν να βοηθήσουν άμεσα την ομάδα, πολύ απλά γιατί το έχουν. Αλλά με διαχείριση σωστή και όχι να καούν.
• Ο Αντρέ Μαρτίνς έχει τις προδιαγραφές να εξελιχθεί σε πολύτιμο εργαλείο στη μεσαία γραμμή. Είναι «8άρι» με καλές δημιουργικές δυνατότητες.
• Υπάρχουν παίκτες με ποιότητα από τους οποίους μπορεί ακόμη να πάρει πράγματα ο Ολυμπιακός. Ο Τσόρι και ο Καμπιάσο παρά τα χρόνια τους. Ο Ντα Κόστα παρά την επιπολαιότητά του. Ο Πάρντο παρά την αστάθειά του. Ο Σεμπά (το γκολ στο πρώτο ματς για να μην ξεχνιόμαστε) και ο Ιντέγε (κι αυτό πολύτιμο γκολ, αφού το ματς ήταν στο εύθραυστο 1-1) παρότι κι αυτοί δεν είναι οι ιδανικές λύσεις.

Οπως με την Ντιναμό…

Πάνω απ’ όλα, όμως, αυτό που έκανε προχθές το βράδυ ο Ολυμπιακός και γύρισε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι του τέτοιας δυσκολίας και πίεσης, φανερώνει ότι αυτή η ομάδα έχει ακόμη μέταλλο. Ο Ολυμπιακός είναι ακόμη πρωταθλητής Ελλάδας, είναι ακόμη Ολυμπιακός της Ευρώπης και παρά τα χίλια δυο προβλήματά του, μπορεί και κάνει τέτοιες ανατροπές και να μένει ζωντανός.

Μου θύμισε σε έναν βαθμό το παιχνίδι με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ τον περασμένο Οκτώβριο, τότε που οι Κροάτες είχαν προηγηθεί με 0-1 και το κρατούσαν έως το 70’. Τότε ήταν ο Πάρντο που είχε μπει και είχε κάνει τη διαφορά και έστω στο 90’ έγινε το 2-1, τώρα ήταν ο Τσόρι και ο Μαρτίνς. Κι άμα λάχει και ο Μανθάτης!

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι ο Ολυμπιακός ως ομάδα έχει ακόμη στόφα Ευρώπης. Ας κοιτάξει να μην τη χάσει…

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 27/08/2016)