Οι χθεσινοί ημιτελικοί του πρωταθλήματος Κ17 χθες στο γήπεδο του Παναιτωλικού είχαν λιγότερο κόσμο απ' όσο μάλλον θα έπρεπε. Βλέπετε, ακόμα και γι' αυτές τις ηλικίες το κριτήριο του θεατή είναι αν συμμετέχει η ομάδα του. Ο Παναιτωλικός δεν είναι μεταξύ των τεσσάρων (σ.σ.: Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, Ξάνθη) και το κοινό του Αγρίνου απείχε. Ετσι, οι δύο ημιτελικοί, του Ολυμπιακού με την Ξάνθη και του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ διεξήχθησαν, κυριολεκτικά, μεταξύ συγγενών και φίλων. Και ανθρώπων του ποδοσφαίρου που έχουν το δικό τους επαγγελματικό ενδιαφέρον.

Σε κάθε τάκλιν, σε κάθε δυνατή διεκδίκηση ακούγονταν πιο δυνατά ο πόνος της μάνας που ήταν στην κερκίδα για το «βλαστάρι» της. «Ρε παιδιά, παίξτε πιο σιγά», άκουγες συχνά πυκνά. Ποιός να την αδικήσει; Αξίζει ωστόσο να αδικήσεις μπαμπάδες και λοιπόυς συγγενείς που, ακόμα και σε αγώνα Κ17, «έβγαζαν» απωθημένα. Διαιτητικά απωθημένα... Αλλά ας μη σχολιάσουμε περαιτέρω γιατί είναι τοξικό αυτό και θα... μολύνει τις οθόνες σας. Την καλύτερη απάντηση εξάλλου την έδωσαν τα ίδια τα παιδιά στους μπαμπάδες με την παρηγοριά του νικητή στον ηττημένο στο φινάλε των αγώνων.

Ο Ολυμπιακός είχε την ουσία στον πρώτο ημιτελικό με την Ξάνθη και δύο γκολ (του Μούγιου) από το πρώτο ημίχρονο ήταν αρκετά για να «καθαρίσει» τη νίκη-πρόκριση. Το επιφώνημα θαυμασμού όλης της κερκίδας ωστόσο το «κέρδισε» στο 76' ο Μαρτίνης με το απίθανο αριστερό βολέ, αρκετά μέτρα εκτός περιοχής, στο οριζόντιο δοκάρι. Και δεν ήταν μόνο η συγκεκριμένη φάση αλλά η συνολική του παρουσία. Γενικώς η Κ17 του Ολυμπιακού και ταλέντο έχει και... φλόγα ώστε τα μέλη της να χαράξουν τη δική τους πορεία στο ποδόσφαιρο.

Για τα πιο ταλαντούχα μέλη του Ολυμπιακού και φυσικά των τριών άλλων ομάδων βρέθηκαν στις κερκίδες σκάουτερς από τη Μίλαν, την Αταλάντα και μερικές ακόμη ομάδες από Ιταλία, Γερμανία και Ολλανδία. Αύριο είναι ο τελικός μεταξύ του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που κέρδισε τον ΠΑΟΚ. Αναμφίβολα ένα ματς με την δική του ξεχωριστή σημασία, έστω και σε ομάδες Κ17.

Ο τίτλος είναι εκείνος που μένει, ειδικά σε τόσο άγουρα παιδιά αλλά, από την άλλη, υπάρχει και η αξία του εκάστοτε ηττημένου που δίνει τη δόξα στο νικητή. Και πραγματικά όλοι τους, και τα παιδιά των τεσσάρων ομάδων, έχουν ήδη κερδίσει το σημαντικότερο απ' όλα. Εμπειρίες για το μέλλον τους.